Wednesday, January 19, 2011

අමුතුකතාවක් 20 කොටස

කළු පැහැති ජීප් රියක් අනුරාධ ඉදිරියේම නතර කළේය...

එකවිටම රියෙන් බැසගත් හැඩි දැඩි මිනිසුන් කිහිප දෙනෙකු විසින් අනුරාධව වටකර ගන්නා ලදී.

"උඹව තමා අපි හොය හොයා හිටියේ.. වරෙන් යන්න වල් බල්ලා.."

ඇසිපිය ගසන නිමේෂයෙන් අනුරාධව කුදලා වාහනයට දාගත් පිරිස පවනට බඳු වේගයකින් අවන්හල අසලින් ඈත් විය..
කිසිවක් සිතාගත නොහැකිව නිරුත්තර වු අනුරාධ මද වේලාවකට පසුව හිමින් සිය හඩ අවදි කරවීය.

"කවුද උඹලා මොකක්ද මේකේ තේරුම?"

"නවත්තපන් උඹේ චුරු චුරුව.අජියා ගනින් ඕක මෙන්න මෙහෙට..මේකාගේ කට වැඩී.."

එක්වරම සැර ගන්ධයක් නාසයට දැනී අනුරාධ මුහුණ පසෙකට හරවත්ම දැඩි හස්තයකින් මුවට ලං කල 
ලේන්සුවෙන් මුලු ලොවම තමා වටා කැරකෙන්නාක් මෙන් අනුරාධට දැනුනි.

සිය පියාගේ වාහනය මිදුලේ නවතා තිබුනද කිසිදු කලබලයක් නොපෙන්වා නිවසට පැමිණි තමරී නිහඩවම තම කාමර‍ය 
දෙසට පිය නගන්නට විය.

තමරී..! ඔහොම ඉන්නවා... කොහේද මියා වගේ යන්නේ..?
සාලයේ අසුනකට බරවී සිටි විජේතුංග මංත්‍රීතුමාගේ හඩින් තමාරා ගැස්සි ගියේය.

"ආහ්.. අප්පච්චි මම දැක්කේ නෑ අප්පච්චි ඉන්නවා.."

"මට පේනවා උඹටත් මොලේ අමාරුවක් හැදීගෙන එන බව.. මෙහෙ එනවා.. ඔතනින් වාඩි වෙනවා."

"අ.. අප්පච්චි.. ?

"මොකද තාම අයන්න කියන්න ඉගෙන ගන්නවාද? මට ඇත්ත කියපන් අනුරාධව හම්බවෙලා නේද උබ දැන් ගෙදර ආවේ..?"

"නෑ .. නෑ අප්පච්චි.. මම මේ යාලුවෙක් හම්බවෙන්න කියලා ගියේ.."

මේ අහපන්, උඹේ යාළුවා කවුද කියලා මං දන්නවා..ඒවගේම උඹට ආයේ ඌව දකින්න ලැබෙන්නෙත් නෑ කියලා මතක තියාගනින්...

අනේ දෙවියනේ... මගේ අනුරාධ.., තමරී සිතින් වැලපෙන්නට විය.අද මම එයාව හම්බවෙන්න නොගියානම් එයාව අප්පච්චිට අහු වෙන්නේ නෑනේ..වරදකාරී හැගීමකින් යුතුව ඇය සිතීය.

මේ අතර ගමනාන්තය කරා ලඟාවූ මැර පිරිස  කළු ජීප් රථයෙන් සිහිසුන් අනුරාධව තම රහස් තිප්පොල වෙත ඔසවාගෙන යන ලදී.

ක්‍රීං.... ක්‍රීං...

හලෝ..

සර් මම මේ අජියා කථා කරන්නේ.. වැඩේ තිතටම කලා සර්,දැන් මිනිහා අපේ පොට් එකේ ඉන්නවා..තව මොනවා හරි කරන්න දෙයක් තියෙනවාද?

හ්ම්ම්... නෑ නෑ. මම එන්නම්, ඊට පස්සේ බලමු මොකද කරන්නේ කියලා.

අදින් පස්සේ උඹ මගෙන නාහා එළියට බැස්සොත් එහෙම බලාගෙනයි... මංත්‍රීතුමා සිය කුරිරු දෑස් වෙතින් දියනිය දෙස බැල්මක් හෙලමින් පවසා වහා  තම රථයට නැගී අජියාගේ තිප්පොල කරා පිටත් වෙන්නට විය.

ම්ම්.. ම්ම්ම්.. මම මේ කොහේද ඉන්නේ..?
හිසේ බරගතියකින් යුතුව අවදී වූ අනුරාධ සෙමෙන් සෙමෙන් තම දෑස් විවර කරමින් සිතන්නට විය.




අමුතු කතාවේ 20කොටස ලිව්වේ

Tuesday, January 18, 2011

අමුතුකතාවක් 19 කොටස

කාල බෝම්බය තාම පිපිරිලා ගිහින් තිබුණෙ නෑ...ඒ වෙනුවට බස් නැවතුමේ හමුවූ ගැහැණියගෙ ලිපිනය රැගත් කොළකෑල්ල සුරක්ෂිතද කියල බලන්න මම මගේ සාක්කුව අතගානව..

"රංජි මල්ලී වගේමයි................"

ඒ වචන කිහිපය යළි යළිත් මා මනස තුල දෝංකාර දෙමින් තිබුනු අතර මට නැවතත් සිහි වුනේ අම්මා හීන් හඬින් මිමිණු ඒ කථාවයි..

"අපි ඇතුලට ගිහින් කථා කරමු අනූ.."

කිමිදී සිටි කලපනා සාගරයෙන් මා මුදවා ගත්  තමරී දෙස මා නෝක්කාඩු බැල්මක් හෙළුවත් පසුව මට එසේ සිතීම පිළිඹඳව කලකිරීමක් ඇති විය.. තම පියා විසින් මා සොයන්නට ඔහුගේ දඩ බල්ලන් යොදවා තිබුනත් කිසි බියන් සැකක් නැතිව මා හමුවන්නට පැමිණිමට තරමි ඈය නිරිභීත වූවාය.. 

"ඔයාට තරහා ගියා ද.. අපේ අප්පචචිගේ හෙන්චයියෝ පිස්සු බල්ලෙක් හොයනවා වගේ ඔයාව හොයනවා අනූ.. මට බෑ ඔයාව ආයෙත් නැති කරගන්න.. යමු යමු ඇතුලට.."

සාක්කුවේ දෑත් රුවාගත් වනම සිටි මා සුරතින් ඇදගෙන,  තමරී ඒ අසල තිබූ අවන් හලවෙත පියනැගුවාය..

 "අපි දෙන්නට කෝපි දෙකක් ගේන්න..." 

යැයි උස් හඬින් පැවසූ ඈ, මා දෑස් දිහා බලායෙන කල්පනා කරන්නට වූවාය.. මා නෙත් යුග ඈගේ දෙනෙත් වල ග්‍රහණයට ලක් වූ විට මසිත ඈදී ගියේ පෙර දිනෙක ඇය හා මා පළමු වරට මුණගැසුනු ගුණසේන පොත් සාප්පුව වෙතටයි..

 "මෙන්න මිස් කෝපි දෙක.." 

වේටර් කොල්ලා ගේ ඒ හඬට අප දෙදෙනාම තිගැස්සී පියවි ලොවට පිවිසින..

 "එදා ඔයාව දකිනකන් මම පිස්සුවෙන් වගේ හැම තැනම ඔයා හෙවුවා අනූ.." 

 සිහින් ඉකි බිඳුමක් සමග  තමරී පවසද්දී මගේ කාලකන්ණි අතීතය මට සිහි විය.. ඒ අතීතය ඇය ඉදිරියේ ​දිගහැර ඇය අපහසුතාවයට ලක් කිරීමට අකමැති වූ නිසා ඒ අතීතය මා තුලම ගිල ගැනීමට මා අදිටන් කරගතිමි..

 තමී....., මට  ඔයාට කියන්න වැදගත් කාරණාවක් තියෙනවා..

කියන්න අනූ මොකක්ද ප්‍රශ්නේ.. මමත් දැක්කා ඔයා කල්පනා කර කර ඉන්නවා..

 මා, සාක්කුවට අත දා එහි වූ කුඩා කොළ කැබැල්ල එළියට ගෙන තමීරා වෙත දික් කළේය..

ආර්.ඩබ්ලිවු. සෝමලතා
අංක 132/2,
සිරිපාගම,
ශ්‍රී පලාබද්දල,
රත්නපුර,

"අනූ... මොකක්ද මේ එඩ්‍රස් එක.."

තමරී එනතුරු බස්නැවතුම් පොළ රැඳී සිටි මොහොතේ සිදු වූ සිද්ධිය කියූ පසු තමීරාට ද ඒ පිළිඹඳව උනන්දුවක් ඈති වන බව ඇයගේ ඇස් දුටු මට පසක් වීය..

ක්‍රීං.... ක්‍රීං...!

තමරී තම හෑන්ඩ් බෑගයෙන් දුරකථනය ඇදල අරගෙන ඇයගේ දබරගිල්ල මුව මත තබා මට නිහඬ වන ලෙස සන් කර ඈමතුම සන්ධි කළාය.. 

"හෙලෝ අප්පච්චී.." 

"ඔ.. ඔ.. ඔවු අප්පච්චී..."

"හා..., හො.. හො.. හොඳයි අප්පච්චී.."

සැනෙන් තම දුරකථනය බෑගයට රුවා ගත් තමීරාගේ මුවින්, මා දුටුවේ කලබලයට පත් වූ ස්වරූපයකි..

"ඇයි තමී මොක ද...?" 

"අප්පච්චී කථා කලා අනූ... තව විනාඩි 20 කින් මාව හමුවෙන්න මගේ එපාර්ට්මන්ට් එකට එනවා කිවුවා..මම දැන් යන්න ඕනි අනූ.."

"හොඳයි තමී.. පරිස්සමෙන් යන්න.. මම තව ටිකක ඉඳලා එන්නම්.." 

"එහෙනම් මම යනවා අනූ.. ඔයා පරිස්සමෙන් ඉන්න.. අපේ අප්පච්චිගේ දඩ බල්ලෝ හැමතැනම ඉන්නවා.."

"හොඳයි තමී, බුදු සරණයි....!!"

"බුදු සරණයි අනූ...!!"

තමරී සමඟ ඇයගේ වා​හනය ළඟටම පැමිණ ඇයට සමු දී ඇය යන තෙක් එතන රැඳී සිටි මා නැවතත් අවන්හල වෙත නැවතත් යෑමට හැරුනා පමණි..

"ක්රාස්......"

කළු පැහැති ජීප් රියක් අනුරාධ ඉදිරියේම නතර කළේය...

අමුතු කතාවේ 19කොටස ලිව්වේ