අමුතුකතාවක් 19 කොටස

කාල බෝම්බය තාම පිපිරිලා ගිහින් තිබුණෙ නෑ...ඒ වෙනුවට බස් නැවතුමේ හමුවූ ගැහැණියගෙ ලිපිනය රැගත් කොළකෑල්ල සුරක්ෂිතද කියල බලන්න මම මගේ සාක්කුව අතගානව..

"රංජි මල්ලී වගේමයි................"

ඒ වචන කිහිපය යළි යළිත් මා මනස තුල දෝංකාර දෙමින් තිබුනු අතර මට නැවතත් සිහි වුනේ අම්මා හීන් හඬින් මිමිණු ඒ කථාවයි..

"අපි ඇතුලට ගිහින් කථා කරමු අනූ.."

කිමිදී සිටි කලපනා සාගරයෙන් මා මුදවා ගත්  තමරී දෙස මා නෝක්කාඩු බැල්මක් හෙළුවත් පසුව මට එසේ සිතීම පිළිඹඳව කලකිරීමක් ඇති විය.. තම පියා විසින් මා සොයන්නට ඔහුගේ දඩ බල්ලන් යොදවා තිබුනත් කිසි බියන් සැකක් නැතිව මා හමුවන්නට පැමිණිමට තරමි ඈය නිරිභීත වූවාය.. 

"ඔයාට තරහා ගියා ද.. අපේ අප්පචචිගේ හෙන්චයියෝ පිස්සු බල්ලෙක් හොයනවා වගේ ඔයාව හොයනවා අනූ.. මට බෑ ඔයාව ආයෙත් නැති කරගන්න.. යමු යමු ඇතුලට.."

සාක්කුවේ දෑත් රුවාගත් වනම සිටි මා සුරතින් ඇදගෙන,  තමරී ඒ අසල තිබූ අවන් හලවෙත පියනැගුවාය..

 "අපි දෙන්නට කෝපි දෙකක් ගේන්න..." 

යැයි උස් හඬින් පැවසූ ඈ, මා දෑස් දිහා බලායෙන කල්පනා කරන්නට වූවාය.. මා නෙත් යුග ඈගේ දෙනෙත් වල ග්‍රහණයට ලක් වූ විට මසිත ඈදී ගියේ පෙර දිනෙක ඇය හා මා පළමු වරට මුණගැසුනු ගුණසේන පොත් සාප්පුව වෙතටයි..

 "මෙන්න මිස් කෝපි දෙක.." 

වේටර් කොල්ලා ගේ ඒ හඬට අප දෙදෙනාම තිගැස්සී පියවි ලොවට පිවිසින..

 "එදා ඔයාව දකිනකන් මම පිස්සුවෙන් වගේ හැම තැනම ඔයා හෙවුවා අනූ.." 

 සිහින් ඉකි බිඳුමක් සමග  තමරී පවසද්දී මගේ කාලකන්ණි අතීතය මට සිහි විය.. ඒ අතීතය ඇය ඉදිරියේ ​දිගහැර ඇය අපහසුතාවයට ලක් කිරීමට අකමැති වූ නිසා ඒ අතීතය මා තුලම ගිල ගැනීමට මා අදිටන් කරගතිමි..

 තමී....., මට  ඔයාට කියන්න වැදගත් කාරණාවක් තියෙනවා..

කියන්න අනූ මොකක්ද ප්‍රශ්නේ.. මමත් දැක්කා ඔයා කල්පනා කර කර ඉන්නවා..

 මා, සාක්කුවට අත දා එහි වූ කුඩා කොළ කැබැල්ල එළියට ගෙන තමීරා වෙත දික් කළේය..

ආර්.ඩබ්ලිවු. සෝමලතා

අංක 132/2,

සිරිපාගම,

ශ්‍රී පලාබද්දල,

රත්නපුර,

"අනූ... මොකක්ද මේ එඩ්‍රස් එක.."

තමරී එනතුරු බස්නැවතුම් පොළ රැඳී සිටි මොහොතේ සිදු වූ සිද්ධිය කියූ පසු තමීරාට ද ඒ පිළිඹඳව උනන්දුවක් ඈති වන බව ඇයගේ ඇස් දුටු මට පසක් වීය..

ක්‍රීං.... ක්‍රීං...!

තමරී තම හෑන්ඩ් බෑගයෙන් දුරකථනය ඇදල අරගෙන ඇයගේ දබරගිල්ල මුව මත තබා මට නිහඬ වන ලෙස සන් කර ඈමතුම සන්ධි කළාය.. 

"හෙලෝ අප්පච්චී.." 

"ඔ.. ඔ.. ඔවු අප්පච්චී..."

"හා..., හො.. හො.. හොඳයි අප්පච්චී.."

සැනෙන් තම දුරකථනය බෑගයට රුවා ගත් තමීරාගේ මුවින්, මා දුටුවේ කලබලයට පත් වූ ස්වරූපයකි..

"ඇයි තමී මොක ද...?" 

"අප්පච්චී කථා කලා අනූ... තව විනාඩි 20 කින් මාව හමුවෙන්න මගේ එපාර්ට්මන්ට් එකට එනවා කිවුවා..මම දැන් යන්න ඕනි අනූ.."

"හොඳයි තමී.. පරිස්සමෙන් යන්න.. මම තව ටිකක ඉඳලා එන්නම්.." 

"එහෙනම් මම යනවා අනූ.. ඔයා පරිස්සමෙන් ඉන්න.. අපේ අප්පච්චිගේ දඩ බල්ලෝ හැමතැනම ඉන්නවා.."

"හොඳයි තමී, බුදු සරණයි....!!"

"බුදු සරණයි අනූ...!!"

තමරී සමඟ ඇයගේ වා​හනය ළඟටම පැමිණ ඇයට සමු දී ඇය යන තෙක් එතන රැඳී සිටි මා නැවතත් අවන්හල වෙත නැවතත් යෑමට හැරුනා පමණි..

"ක්රාස්......"

කළු පැහැති ජීප් රියක් අනුරාධ ඉදිරියේම නතර කළේය...

අමුතු කතාවේ 19කොටස ලිව්වේ

සෝරෝ

http://sithuwillkaaruma.blogspot.com/